Home » Blog » Verkracht en nu?

Verkracht en nu?

3 augustus 2018

- door Hanan Haddouch

Wat een zwoele zomernacht had moeten zijn veranderde in een verschrikkelijk drama. Heel Rotterdam (en Nederland) is in rep en roer over de brute verkrachting van de 20-jarige uitwisselingsstudente in Rotterdam. Zij werd op een zaterdagochtend onderweg naar huis aangevallen toen ze haar fiets op slot zette. Vervolgens is ze verkracht en hevig toegetakeld met een
kettingslot. Een verschrikkelijk misdrijf, wat voor veel opschudding heeft gezorgd.

De dader is binnen een week opgepakt en blijkt een 18-jarige jongeman te zijn, en dat was een tweede shock voor veel mensen. “Hoe heeft dit kunnen gebeuren, waarom heeft niemand ingegrepen, hoe kan iemand op zo’'n jonge leeftijd zoiets verschrikkelijks doen?”, het zijn vragen die ik voorbij zie komen in de nieuwsberichten en wanneer ik gesprekken opvang. Rotterdammers accepteren dit niet in hun eigen stad, dat is in ieder geval wat duidelijk de boodschap is. Er is een stille tocht gehouden en ook worden er kaartjes verzameld voor het slachtoffer om haar te steunen, las ik.

Het zette me aan het denken: een slachtoffer van seksueel misbruik steunen, hoe doe je dat? In onze praktijk heb ik namelijk veel cliënten (zowel man als vrouw) in behandeling die slachtoffer zijn van seksueel misbruik maar die zich absoluut niet gesteund voelen door hun naasten.
Soms heeft dat te maken met dat anderen hun hints voor steun niet begrijpen. Soms kunnen de naasten niet voldoen aan de verwachting van steun die het slachtoffer nodig heeft. Maar soms heeft het ook, heel bruut gezegd, te maken met dat mensen er niets over willen horen, het niet geloven of direct al een bepaald oordeel erover hebben. En dit aspect blijft me continu
verbazen, gezien de tijd waarin we leven en als ik zie hoeveel opschudding zo’n gebeurtenis teweeg brengt.

Hoe komt het dat wij als maatschappij in 2018 nog steeds zó intolerant zijn? Zo intolerant dat we een iemand die iets verschrikkelijks heeft meegemaakt, waarbij hij/zij zich machteloos voelde, veroordelen om wat hem/haar is overkomen, waardoor hij of zij zich nog meer vervreemd voelt van anderen. En wat dacht je van vervreemding van jezelf? Het gevoel van
vervreemding en machteloosheid, is wat alle slachtoffers gemeen hebben.

Wil je een naaste steunen die een slachtoffer is van seksueel misbruik? Begin dan met erkennen dat het gebeurd is, geef aandacht en vraag ook na een maand wanneer iedereen weer in de waan van de dag is hoe het met die persoon gaat. En behandel hem of haar ook vooral normaal zoals jullie elkaar altijd behandelen. Niemand staat er op te wachten om ook door zijn of haar naasten nu opeens “anders”” gelabeld te worden of behandeld te worden. Vergeet niet dat het vertellen (of zoals in het geval van de 20-jarige studente, het naar buiten laten komen van het nieuws daarover) vaak gepaard gaat met een gevoel van schaamte, angst en verdriet. Het verwerken van een dergelijk trauma is niet tijdsgebonden en de negatieve effecten kunnen jaren of tientallen jaren later nog aanhouden indien het trauma onvoldoende verwerkt is.

Er zijn voor iemand kan ook betekenen dat je er gewoon bent, in stilte, zonder woorden. Want niemand kan een gruwelijke en beschamende misdaad als seksueel misbruik ooit goed praten.

Meer artikelen