Uit het leven van een psycholoog

24 juli 2012

door Janneke Rienstra

Zomaar een gesprekje:
“Ben jij psycholoog?”
Ik knik.
“Weet je dan wat ik nu denk!?”
“Ik zeg niets meer!”
“Kun je dan dwars door mensen heenkijken?”
Sinds ik mijn studie psychologie heb afgerond, krijg ik regelmatig van dit soort opmerkingen van mensen, als ze horen wat mijn beroep is. Blijkbaar denken mensen nog wel eens dat psychologen een soort zesde zintuig hebben en gedachten letterlijk kunnen lezen. Of dat het goed doorlopen van een studie psychologie betekent dat je mensen meteen bij de eerste kennismaking kunt doorzien!

Ik kan jullie gerust stellen: zo werkt het (gelukkig) niet. Wel is het zo dat psychologen een gemeenschappelijke interesse hebben en dat zijn mensen. Tijdens onze studie leren wij veel over hoe mensen zich in hun leven ontwikkelen tot de persoon die ze nu zijn, en welke factoren daarin belangrijk zijn. Daarbij hebben psychologen veel oog voor persoons- en gedragskenmerken; als we iemand iets zien doen (gedrag) geeft dat ons aanwijzingen over het karakter van die persoon. Door nieuwsgierigheid, werk en aanvullende opleidingen doe je als psycholoog veel ervaring op in het beoordelen van het gedrag van anderen en het behandelen van mensen met uiteenlopende problemen. Naast de theoretische kennis van je studie bouw je zo echte mensenkennis op.

Kortom, psychologen zijn getraind om mensen en hun gedrag te analyseren, diagnoses te stellen en mensen te begeleiden in hun persoonlijk ontwikkelproces.

Regelmatig krijg ik van cliënten terug dat zij verbaasd zijn dat ik zo vlot hun persoonlijkheid in kaart kan brengen, dat de kern van hun problemen in gesprekken snel boven tafel komt en dat zij in de behandeling precies de handvatten kregen die ze nodig hadden om hun leven weer op de rails te krijgen.

Tja, hoe is dat nu toch mogelijk!? :-)
 

Meer artikelen