Muziek voor meer zelfvertrouwen

2 januari 2017

door Sandra van Scheijndel

Terwijl ik dit schrijf, zijn de kerstdagen net achter de rug en is de Top 2000 in volle gang. Het lijkt wel alsof muziek in de laatste maand van het jaar meer aanwezig is dan anders. Ik moet eerlijk zeggen, ik ben eigenlijk wel blij als ik weer boodschappen kan doen zonder de kerstliedjes die in de supermarkt op repeat schijnen te staan. Maar sommige mensen vinden het heerlijk en komen hierdoor helemaal in de kerststemming.

We sluiten het jaar af waarin popidolen als David Bowie, Prince en George Michael zijn overleden. Zo’n gebeurtenis leidt er bij mij toe dat ik wil luisteren naar de muziek die ze gemaakt hebben, en ik sta er dan bij stil wat die muziek betekend heeft voor mij. Er komen herinneringen op die met hun muziek verweven zijn.

De invloed van muziek op onze gemoedstoestand is onmiskenbaar groot. Je kunt er vrolijk of juist verdrietig door worden, rustiger of juist meer energiek. Muziek kan helpen je in een bepaalde stemming te brengen, maar andersom geldt ook: voor sommige muziek moet je echt in de stemming zijn.

Als ik er zo over schrijf is het eigenlijk best vreemd dat muziek geen prominente rol speelt in psychologische behandelingen. In therapie proberen we vaak juist om weer meer contact te krijgen met het gevoel, om gevoelens te verwerken en een plek te geven, of om meer evenwicht te brengen in het gevoelsleven. Muziek zou daar een ideaal handvat bij kunnen zijn.
Bij rouwprocessen en verwerking raad ik wel eens aan om naar muziek te luisteren die verbonden is met het verlies. Maar verder gebruik ik het heel weinig in de behandeling. Eén voorbeeld van een andere toepassing komt toch in me op.

Een cliënte die voor het eerst ging beginnen met een nieuwe baan kwam bij me, een dag voor ze zou beginnen. Ze was lang bezig geweest met een carrière-switch, en toen ze eenmaal was aangenomen was ze door het dolle. Maar nu het zo naderde, kwamen de twijfels. “Kan ik het wel waarmaken, waar begin ik aan?” En vervolgens was ze boos op zichzelf dat ze zich zo onzeker voelde. Ze wilde dit toch zo graag, betekende dit getwijfel soms dat het toch niet de juiste keus was?

We spraken er een tijdje over, maar pas toen ik haar herinnerde aan de scene van de film The sound of music , waarbij Maria voor het eerst het klooster verlaat om voor de Von Trapp-kinderen te gaan zorgen, klaarde mijn cliënte op. Je mag het best eng vinden, maar daar hoef je je niet door tegen te laten houden! Ze heeft het filmpje nog een paar keer bekeken, en is de volgende dag vol spanning, maar met zelfvertrouwen met haar nieuwe baan begonnen.

Mijn goede voornemen is om in 2017 meer met muziek te gaan werken. Maar wees gerust, ik zal geen liedjes gaan zingen in de behandelkamer ;-)

Heb jij ook een voorbeeld van een psychologische toepassing van muziek? Ik hoor het graag, dus laat hieronder een reactie achter! (NB: je mailadres wordt er niet bij vermeld)
 

Meer artikelen

Reacties

W. Drost, 02 januari 2017 - Oef,
Een riskant thema Sandra. Juist door de herkenbaarheid; maar ook door de ongelofelijke rijkheid van dit thema. En omdat geluid mijn vak is. Prof. Dr. Erik J.A. Scherder heeft eens in DWDD de wetenschappelijke basis voor de nauwe verbondenheid tussen muziek en emotie proberen te beschrijven. Het blijft een mysterie. Al was het alleen maar omdat het bij een ogenschijnlijke bruut als Badr Hari hetzelfde werkt als bij willekeurig welke kwetsbare gevoelsmens; beiden putten kracht uit een powersong voor het aangaan van een uitdaging. Of omdat het uitdrukken van je gevoel met een muziekstuk zoveel langer beklijft dan het gebruik van enkel de woorden. Stuur iemand maar eens een YouTube-linkje naar een lied dat je gevoel tot uitdrukking brengt. Vanaf de eerste toon zal het onlosmakelijk met de band tussen beiden verbonden zijn.
Dank voor weer een fijne blog Sandra,
Groet,
Wim

Herbert Verveer, 17 januari 2017 - Toen ik in 2013 moest revalideren van een hartinfarct had ik de afspraak dat ik elke 14 dagen een update over mijn herstel aan mijn collega's zou schrijven. Tijdens die periode overleed onverwachts een vriendin die dirigent was van een orkest waarin ik speelde. Op Spotify volgde ik de Black Dyke band, een brassband, dat Nimrod van Elgar uitvoerde. Dat stond ook op onze lessenaar. Het nummer begon met een dramatische vertelling van een man (acteur) die in de oorlog zijn jiongere broer verliest en zich afvraagt waarom dat broertje moest sterven en niet hij. Dat was dus ook het geval bij deze vriendin die stukken jonger was dan ik, met kleinere kinderen. In mijn update ben ik na een korte persoonlijke stand van zaken ingegaan op dit overlijden in combinatie met deze muziek. Daarbij schreef ik ook dat dit stukje specifieke tekst met de link naar de muziek mij persoonlijk hielp om het te verwerken. Aan de lezer om het te negeren of te ervaren/delen. Mij heeft dat toen wel geholpen. En nog elke keer dat ik deze muziek hoor.

Marco, 22 januari 2017 - Hey sandra, heel leuk blog. Zoals je weet van mij sta ik helemaal achter je mening over muziek. Ik heb in mijn periode van depressie heel veel muziek geluisterd en doe ik nog steeds. In goede en slechte tijden heb ik altijd heel veel aan bepaalde muziek gehad en betekent bijvoorbeeld de muziek van de foo fighters heel veel voor me. Ik zeg goeie zet om meer met muziek te werken.

Groetjes marco