Je even lekker laten gaan met muziek
23 april 2021
- door Sylvia Buschgens
Als kind kon ik mij helemaal verliezen in muziek. Veel meezingen met de muziek en met een vriendinnetje spelen dat we popzangeres waren. Ook zie ik mijzelf nog zitten met de koptelefoon op, aan een draadje verbonden met de pick-up (ja ja andere tijden) luisterend naar Pink Floyd en the Cure. Prachtige muziek! Ik deed niets anders daarbij dan luisteren, behalve misschien wat kleuren op papier. Niet eens echt tekenen, want dat kon ik niet zo goed, vond ik.
Als 17 jarige ontdekte ik het stappen en al dansend opgaan in de muziek. Te gek!
Muziek raakt je. Het kan je helpen om iets los te laten door het eerst juist intens vast te hebben gehouden. Helemaal zwelgen in en toelaten van het gevoel dat je bij de muziek hebt en je emoties van dat moment. De muziek omhelst je en helpt het ondraaglijke te dragen. Er is zoveel mooie en troostende muziek (en ook energieke en opzwepende, lollige etc..)
Ik hou van verschillende soorten genres in de muziek. Zeker ook van Nederlandstalige muziek.
Er zijn een hoop tekstschrijvers die met lyrische woorden heel precies weten uit te drukken hoe je je kan voelen. “Het regent harder dan ik hebben kan.” Prachtig nummer van Blof!
“Het regent harder dan ik hebben kan
Harder dan ik drinken kan
Het regent harder dan de grond aankan
Harder dan ik hebben kan”
Of deze van Racoon:
“Een oceaan om in te schuilen
Nooit alleen meer hoeven zijn
Ik heb gesmeekt niet meer te huilen
Alsjeblieft
Het leven jaagt geen angst meer aan
Ik heb al zo ver moeten kruipen
Het laatste stuk zal ook wel gaan
Tot ik ga staan”
Wat deze teksten gemeen hebben is dat ze de shit, de narigheid omhelzen, beetpakken, toe eigenen en er iets moois van maken. En dat maakt het draagbaar in mijn opinie.
Nog eentje van Acda en de Munnik:
“Het komt meestal als het goed gaat
Het komt meestal na de roes
Bij elk begin van elk succes
Schuurt het zand van oude blues
Het is een veel te grote optelsom
Van pijn door maanden heen
Veel te lang mee doorgelopen
Veel te lang en te alleen
Ik ga zitten voor de blues
Zand in mijn hart
Ik ga zitten voor de blues”
Ik ga zitten met mijn koptelefoon (inmiddels zonder snoer) en geef me over aan de klanken en woorden van deze gasten. Ik mag huilen, huilen, huilen en als het liedje is afgelopen droog ik mijn tranen en raap mezelf weer bij elkaar. Losgelaten en opgeladen.
Leef! Pak alles wat je kan.. 😉
Andre Hazes Junior
SP3 is een praktijk voor praktische psychologie. De werkwijze is oplossingsgericht en doeltreffend, de psychologen zijn nuchter: we houden het praktisch en concreet. Dat past goed bij de mentaliteit van de stad Rotterdam: handen uit de mouwen, aanpakken!
Lig jij er ook wakker van? Stress, relatieproblemen of midlifecrisis... Wij hebben de oplossing voor slapeloze nachten: download nu (gratis) het ebook Praktische psychologie - slapen