Je angst onder ogen zien
10 september 2019
- door Sandra van Scheijndel
Vorige zomer ging ik op summerschool en schreef daar een blog over. Dit jaar ging ik nog iets verder uit mijn comfortzone en nu zit ik tegen het schrijven daarover aan te hikken. Op mijn werk praat ik elke dag met mensen over hun angsten en hun moeilijke momenten; om er zelf over te praten of, in dit geval, het op te schrijven, is toch weer heel anders.
Wat ik gedaan heb deze zomer? Deze zomer heb ik, met mijn man samen, 7 weken en 1 dag gewandeld door de Pyreneeën, van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee. Eens in de zoveel jaar gaan we voor een langere periode op reis, en de mooiste manier om dat te doen is te voet, vinden wij.
Dat het zwaar zou worden, dat wist ik van te voren. En ik zag er van te voren ook al best een beetje tegenop. Ik had alles gedaan om me goed voor te bereiden. Ik had veel getraind om in goede conditie te zijn. Mijn schoenen waren goed ingelopen, ik was voorbereid op alle soorten weer. Ik was naar de fysio geweest voor stretchoefeningen, omdat ik een tijdje terug veel last had van mijn rechterknie.
Maar op 1 ding was ik niet helemaal voorbereid. En dat was sneeuw.
Je moet weten: sneeuw en ik gaan niet heel goed samen. Hier in Nederland, waar het gewoon plat is, kan ik met een heel klein beetje sneeuw al heel indrukwekkende uitglijders maken. En uitglijden is iets wat je niet wilt op een steile helling. En de wandelroutes door de Pyreneeën kennen heel veel heel steile hellingen, en het had laat in het jaar nog heel veel gesneeuwd… Dat was meer dan even slikken!
Ik heb deze zomer dus een aantal dingen geleerd over angst en hoe moeilijk het is om daarmee om te gaan (ook voor een professional die precies zou moeten weten hoe het werkt!)
Ten eerste: angst laat zich vaak niet verklaren. Waarom ben ik nou eigenlijk zo bang voor sneeuw? Ik heb veel tijd gehad om erover na te denken en ik heb geen idee. Behalve dan dat ik zo goed ben in uitglijden. Ik heb ook de indruk dat het weten waarom mij niet zou helpen om door de sneeuw heen te komen of het minder vreselijk te vinden. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ieder mens angsten heeft, en dat we geen invloed hebben op waar we dan precies bang voor zijn. Het is zoals het is.
Ten tweede: focussen helpt, flippen niet. Door me te concentreren op het pad door de sneeuw, wist ik te voorkomen dat ik in paniek zou raken of zou verstarren. Om de beurt mijn voeten en mijn stok stevig neerzetten in een vast ritme, af en toe even op adem komen en dan weer doorgaan. Het werd een soort mindfulness-oefening: steeds in het moment blijven.
Ten derde: positief proberen te blijven. Mijn neiging was in het begin om steeds te denken “niet vallen, niet vallen”. Maar dan zijn je gedachten dus voortdurend bij vallen. En dat wakkert de angst en de spanning alleen maar meer aan. De kunst was dus om een tekst te vinden zonder het woord “niet” erin. Dus het werd: “Gewoon doorgaan, stap voor stap, je blijft overeind”.
Kortom, deze zomer heb ik veel geleerd. Ik ben de confrontatie met mijn angst aangegaan en ik heb het overleefd. Ik heb mijn angst zeker niet overwonnen, maar ik heb wel geleerd om het te hanteren. En ik hoop dat de inzichten die ik heb gekregen, me ook weer een betere psycholoog maken.
Heb je een vraag over dit onderwerp of wil je reageren? Helaas hebben we geen reactieformulier meer op de site, maar je kunt me wel een mailtje sturen.
SP3 is een praktijk voor praktische psychologie. De werkwijze is oplossingsgericht en doeltreffend, de psychologen zijn nuchter: we houden het praktisch en concreet. Dat past goed bij de mentaliteit van de stad Rotterdam: handen uit de mouwen, aanpakken!
Lig jij er ook wakker van? Stress, relatieproblemen of midlifecrisis... Wij hebben de oplossing voor slapeloze nachten: download nu (gratis) het ebook Praktische psychologie - slapen