Geen zin is geen reden

21 november 2014

door Sandra van Scheijndel

Ik ben een ster in dingen ingewikkelder maken dan ze zijn. Gelukkig ben ik niet de enige, als psycholoog heb ik er zelfs mijn werk van gemaakt om mensen te helpen om het allemaal weer een beetje makkelijker te laten verlopen.

Een voorbeeld van dingen ingewikkeld maken. Vanmorgen sprak ik iemand die de uitspraak deed: “Ik heb inmiddels het besluit genomen dat ik echt wil stoppen met roken. Maar ik heb nog niet besloten om ook écht te gaan stoppen…”
Ik antwoordde met een knipoog: “Eigenlijk kan je het beter andersom doen. Besluiten om te stoppen met roken, ook als je nog niet hebt besloten of je dat echt wilt. Of, nog beter: stoppen met roken terwijl je hebt besloten dat je dat eigenlijk écht niet wilt!”
Een voorbeeldje van provocatieve therapie, iemand met humor uitdagen om buiten de vertrouwde denkpatronen te stappen.

In de spreekkamer tref ik regelmatig mensen met vergelijkbare verhalen, mensen die moeite hebben zich tot bepaalde dingen te zetten. Ze willen het eigenlijk wel, maar… het kost zoveel moeite… het is zo moeilijk… het kost zoveel tijd… of vul maar in. En zichzelf dan vervolgens afvragen: waarom doe ik nou zo moeilijk, waarom lukt het andere mensen wel, waarom heb ik nou nooit zin om ’s morgens op te staan, waarom ben ik zo slap? Zulke discussies in je hoofd kunnen uren duren, kosten heel veel energie en zijn eigenlijk alleen maar smoesjes om niet te doen wat je eigenlijk graag zou willen of wat gewoon simpelweg moet.

Ik moet bij dit soort verhalen altijd denken aan wat mijn vader vroeger zei, als ik weer eens geen zin had om op te staan, om naar school te gaan of om huiswerk te doen. Hij zei dan: “Als ik ’s morgens voor mijn werk ga nadenken of ik er eigenlijk wel zin in heb, dan ben ik er morgen nog niet. Geen zin is geen reden!” Met deze zin roep ik mezelf regelmatig tot de orde. Nog steeds vind ik opstaan (bijna) elke morgen een ramp. Nog steeds moet ik mezelf dwingen om naar sport te gaan, ook al vind ik het hartstikke leuk als ik er eenmaal ben. Ik heb inmiddels besloten dat ik nou eenmaal zo ben: ik heb elke morgen écht geen zin om op te staan, maar ik doe het gewoon en besteed er verder geen aandacht aan. En hoe stoer is dat eigenlijk wel niet, om het gewoon te doen, ook al heb je geen zin!?

Overigens, er zijn uitzonderingen op de regel: soms is geen zin wél een reden. Maar daarover schrijf ik een andere keer verder!

Hoe krijg jij jezelf zover dat je de dingen doet die je gewoon moet doen, ook al heb je geen zin? Laat hieronder een reactie achter! (je mailadres wordt niet getoond)

Interessant onderwerp? Lees dan ook de blog over uitstellen van mijn collega Emilie (met tips!) 

Meer artikelen

Reacties

Kim , 26 november 2014 - Hee Sandra!
Heel mooi beschreven, ik kan me er wel in vinden. ikzelf ben ook iemand die dagelijks dingen ingewikkelder en moeilijker maakt dan het werkelijk is. Om vervolgens een reden te vinden waarom ik het eigenlijk niet wil. Hoe ik me eroverheen zet? Geen idee! Het is en blijft een wonder, maar ik heb tot nu toe alles overleefd. Ik gok, eerst erg balen, maar dan als het erop aankomt toch maar de knop op nul zetten en het doen.
Ben benieuwd naar je volgende stukje,
groetjes Kim.

Ingrid, 30 december 2014 - Mooi omschreven hoe het werkt als je even geen zin hebt. Hoe vaak heb ik zelf ook al bedacht en voorgenomen: gewoon doen, Niet nadenken, niet de bezwaren verzamelen maar gewoon doen. En het werkt.
Soms klinkt dat echter heel simpel. En zeker als je dit al veel te veel jaren hebt gedaan. Na een burn out heb ik opnieuw moeten leren om naar mijn eigen behoeften te luisteren. Wanneer moet ik iets niet doen en wanneer wel. Wanneer is het een kwestie van gewoon doen en wanneer moet ik echt naar dit 'geen zin' luisteren. Ongelooflijk moeilijk soms.!
En dan ook nog eens die afweging maken zonder te gaan piekeren maar op mijn gevoel, een gevoel dat niet altijd herkenbaar is. Maar ook daarbij geldt gewoon doen, keuze maken en ervoor gaan. Of dat nu hard werken is of even helemaal niets. Ja, en soms kleun je dan even mis.

Herbert Verveer, 21 januari 2015 - Vroeger op school loste ik dat op door eerst het huiswerk te doen van het vak waar ik de meeste hekel had. Dan had ik dat maar gehad en werd het daarna leuker en makkelijker. In mijn werk heb ik ook geleerd om direct maar op verzoeken van directiesecretarissen te reageren rond allerlei voor mij bijzaken. Zodat ik daarna ongestoord aan de voor mij belangrijke zaken te werken. Dat voorkomt gezeur , en geklaag bij de directeur. En dan wordt jij aangesproken door de directeur. Dus eerst maar de bittere pil en dan vooral veel suikergoed erachteraan.