Home » Blog » Dolende Dertigers

Dolende Dertigers

13 februari 2017

door Hanan Haddouch

Hiep hiep hoeraaa, ik ben zojuist twee jaar dichter bij de dertig. Dit is
dan ook wel hét moment om rond te lopen als een dolende dertiger waarbij
ik alles over mezelf in twijfel moet trekken, toch? Driekwart van
hoogopgeleide dertigers in Nederland zouden kampen met het
dertigersdilemma. Volgens dit hokje krijg ik nu stress over of hij nu toch
wel de ware was, of ik nu al toe ben aan kinderen, of ik nu verslaafd ben
aan mijn telefoon en het maken van Snapchatfilmpjes omdat ik héél slecht
ben in het nemen van selfies, of ik een workaholic ben, of ik FOMO heb
(Fear Of Missing Out), of ik moet settelen of niet en of ik aan yoga moet
gaan beginnen. Althans, dat zijn een aantal onderwerpen die terugkwamen in
het NPO televisieprogramma “De dolende dertiger”.

Ik heb altijd een ongelofelijke allergie gehad voor mensen die in hokjes
denken en mij in hokjes willen plaatsen. Het denken in stereotypes of
hokjes heeft echter wel een functie, er kan hierdoor namelijk snel een
vecht-of-vlucht-reactie optreden. In 2017 is dat dan meer een
blokkeer-delete-of-volg-en-blijf-praten-reactie. Kortom, het kan
beïnvloeden hoeveel tijd en energie je in de communicatie en omgang met
elkaar wilt investeren. Aangezien we tegenwoordig bijna géén tijd meer
hebben om echt met elkaar te communiceren, omdat we én werken, én sporten,
én biologisch eten waardoor we verder moeten rijden naar een biologisch
supermarkt, én omdat we ook nog arty willen zijn en naar allerlei cultuur
evenementen willen gaan, én omdat we allerlei familieverplichtingen
hebben, én omdat we allerlei vriendenverplichtingen hebben, én omdat we
allerlei help-je-vriendin-bij-het-overheenkomen-van-haar-breakup-diners
hebben, én omdat we moeten oppassen op een neefje of nichtje, én omdat je
met je met een beste vriend(in) en hun kinderen meegaat naar het
ziekenhuis om op het ene kind te letten terwijl het andere kind onderzocht
wordt door een dokter, én omdat we naar een zonnebank moeten gaan om bij
te kleuren, én omdat we onze wenkbrauwen om de zoveel tijd moeten laten
epileren door een professional omdat in 2017 het hebben van goede
wenkbrauwen in de mode is, én omdat we tijd moeten inplannen voor het
retourneren van online aangeschafte miskopen die we bij een borrel aan
willen doen, én omdat ik vast ook nog iets anders ben vergeten aan dit
lijstje, heeft in 2017 het denken in hokjes en uitgaan van stereotypes een
nóg betere functie gekregen. Als je in een dergelijk tijdperk je hiervan
moet distantiëren, dan kost het heel veel energie en levert het allerlei
discussies op. We houden namelijk ook niet meer van discussiëren met
elkaar, omdat we niet meer weten hoe we met elkaar moeten communiceren,
want zelfs het woord van het jaar is een emoticon geworden. Hoe moet je
dan aan anderen en jezelf uitleggen dat je helemaal geen hokje,
vierkantje, rondje hoeft te zijn, maar vooral gewoon jezelf wilt zijn? Dit
moet wel heel veel stress geven en moeilijkheden met de communicatie met
je naasten hierover. Maar stel dat we dit wel zouden doen en allen massaal
tegen alle verwachtingen van hokjes en stereotyperingen in zouden gaan?
Stel dat raar of abnormaal zijn het nieuwe normaal is? Stel dat je naar
ieder persoon zou kunnen kijken zoals hij of zij echt is en het niet je
eigen creatie is van allerlei verwachtingspatronen van gedrag? Zouden we
dan niet allen gelukkiger zijn met onszelf, omdat we ons dan wel
geaccepteerd voelen? Volgens mij zouden dat de vragen moeten zijn waar we
ons mee moeten bezighouden. Als we allen toleranter en meer open-minded
zouden worden, zouden veel persoonlijke-, maatschappelijke- en
wereldproblemen opgelost kunnen worden.
Dus voor mijn cliënten, de lezers van mijn blog, de dolende dertigers en
voor alle (stille) rebellen: blijf volhouden, we zien jullie. Viva la
revolución!

Ps: bekijk hier de afleveringen van De dolende dertiger

Meer artikelen

Reacties

Sadaf Qutbyar, 14 februari 2017 - Heel herkanbaar wat je hier schrijft! Ook mij worden dezelfde vragen gesteld en ook ik ben allergisch voor mensen die mij graag in een hokje willen plaatsen (waar ik overigens ook niet in pas). Leuk geschreven en erg herkenbaar. Ben benieuwd naar je andere blogs!

Thomas, 17 februari 2017 - 'Stel dat je naar
ieder persoon zou kunnen kijken zoals hij of zij echt is en het niet je
eigen creatie is van allerlei verwachtingspatronen van gedrag?'

Ja, laten we dat allen zo veel mogelijk doen ja! (Ik doe het al heel goed :))
Dat probeer je in een partnerrelatie toch ook?

Casper S., 01 maart 2017 - Vraag me af of het idee van mensen willen omvormen tot rondje of vierkantje vanuit een maatschappelijk nut komt. Het is de bedoeling dat mensen er niet tegenin gaan maar, door te conformeren, iets productiefs doen voor de maatschappij als geheel, ten koste van misschien de voorkeuren van het individu.