Home » Blog » Bescheidenheid siert de mens

Bescheidenheid siert de mens

8 mei 2018

door Sandra van Scheijndel

Ik ben dol op spreekwoorden en gezegdes en van die mooie diepzinnige oneliners waar je over moet nadenken. Deze week trof mij de oprecht gemeende uitspraak van een kennis: ‘Een feest is niet compleet zonder een muurbloempje’. Ik vond het mooi. Er spreekt een waardering uit voor degene die niet op de voorgrond staat, maar die dus (stiekem) wel gezien en gewaardeerd wordt.

In onze psychologenpraktijk zie ik regelmatig mensen die zich een muurbloempje voelen. Ze komen meestal omdat ze vinden dat ze moeten veranderen, dat ze gezelliger en socialer moeten zijn of meer voor zichzelf moeten opkomen of van zich afbijten. Dit idee lijkt vaak ook gevoed door de media. Als je die mag geloven, is het belangrijk om voortdurend te ‘shinen’ en ‘je eigen merk’ te promoten. Het klinkt mij soms in de oren alsof je jezelf voortdurend op één moet zetten, alsof het hele universum om jou moet draaien. Ik vind dat een beetje doorgeslagen, maar ik help mensen graag om weer meer gezien en gehoord te worden.

Vaak zijn dit mensen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel die proberen om altijd voor anderen klaar te staan. Niet alleen richting familie maar ook vrienden en collega’s en verder iedereen die hulp lijkt nodig te hebben. Vaak vindt de omgeving dit volkomen vanzelfsprekend. De ploeterende moeder die behalve een fulltime baan ook de kinderen naar de opvang brengt (en haalt) en natuurlijk ook een vlekkeloos huishouden runt, terwijl haar man 3 avonden per week naar de voetbal is. Als zij het maar niet waagt om een avondje met een vriendin weg te gaan, want wat moeten ze thuis dan eten? De collega die altijd als eerste op de zaak is om te openen, en die er nog steeds is om ’s avonds de boel af te sluiten, maar die als enige geen laptop van de zaak heeft. Want ja, hij is er toch altijd dus hij hoeft ook niet thuis te werken.
Vaak duurt het lang voordat deze mensen zelf doorhebben dat ze zichzelf eigenlijk wegcijferen ten opzichte van anderen. Ze zouden hun laatste boterham aan je geven als je erom vroeg, zonder ook maar te overwegen om voor te stellen om hem te delen, zelfs al hadden ze zelf hartstikke honger.

De mensen die zich zoveel hebben weggecijferd dat ze zich ‘leeg hebben gegeven’, die willen vaak af van die bescheidenheid. “Van nu af aan ga ik alleen nog voor mezelf!” Meestal probeer ik ze dan een beetje terug te fluiten. Als je partner ziek is of je ouders hulpbehoevend, of als je voor een baby zorgt, dan kun je ook niet altijd op één staan. Ik denk dat het ook niet hoeft.
Ik probeer om mijn clienten dan weer te laten zien dat het op zich ook een mooie eigenschap is. Het is bescheiden, betrokken en zorgzaam. Bescheidenheid siert de mens, wordt dat gezegde nog wel eens gebruikt eigenlijk?
Zoals wel vaker pleit ik voor meer evenwicht: deze goede eigenschap mag een beetje in toom worden gehouden. Balans tussen geven en nemen. Luisteren naar anderen en zelf ook gehoord worden. Zorgen voor een ander maar zelf ook hulp durven vragen. Je bescheiden opstellen maar assertief zijn als dat nodig is. Respect hebben voor de wensen van de ander zonder je eigen behoeften uit het oog te verliezen.
Wanneer het muurbloempje en het feestbeest elkaar herkennen en waarderen, is er sprake van gelijkwaardigheid en wederkerigheid. En dat verdienen ze allebei, evenveel.

Eerdere blogs lezen? Klik hier

Meer artikelen

Reacties

W. Drost, 14 mei 2018 - Hey Sandra,
Wat een ingewikkelde blog. Hij roept veel weerstand bij me op. Waarschijnlijk omdat hij dichtbij komt. En zet me aan het denken. Ze raakt aan zo veel dingen. Ik vraag me bijvoorbeeld af waar dat gevoel van 'jezelf leeggegeven hebben' vandaan komt. En waar je dan bent. Of het niet misschien 'weggegeven hebben' is. Er is voor mijn gevoel een bijzondere afhankelijkheid door die bescheidenheid. Als je niet opeist, niet vraagt, kan je alleen gegeven worden. En als je jezelf dan weggegeven voelt, dan is voor het terugkrijgen van een balans toch een ander mechanisme nodig dan dat waarmee je daar gekomen bent? Bescheidenheid is een mooie eigenschap, maar het leunt denk ik op vertrouwen en wederkerigheid. Zaken waar je in het slot van je blog aan refereert. Heerlijk als je daar met het muurbloempje aan kunt werken. Het rechts richten van al die feestbeesten is ook wel ietwat te ambitieus lijkt me.